Σάββατο 9 Απριλίου 2016

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η. Η ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ



πυξίδα: Προελληνική πρωτο-κυκλαδική φάση Σύρου 2800 πΧ

Υπάρχουν  λογικοί  νόμοι  που ονομάζονται  «νόμοι της σκέψεως» αν και το όνομα είναι παραπλανητικό  γιατί το σπουδαίο δεν είναι μόνο ότι σκεπτόμαστε σύμφωνα με αυτούς τους νόμους  αλλά ότι νομίζουμε και πως τα πράγματα συμπεριφέρονται σύμφωνα με αυτούς. 
Με άλλα λόγια  το γεγονός πως όταν σκεπτόμαστε με αυτούς τους νόμους σκεπτόμαστε αληθινά αλλά αγνοούμε ή παραβλέπουμε πως μπορεί μεν να σκεπτόμαστε αληθινά, όμως σίγουρα σκεφτόμαστε αποσπασματικά.

Είναι οι παρακάτω νόμοι της  -πλανεμένης- σιγουριάς μαζί με το αντίθετο τους της -σίγουρης- πλάνης.

1. Νόμος της ταυτότητας: «ότι υπάρχει, υπάρχει».

Εναλλακτικά:

1. Νόμος της αοριστίας: «ότι υπάρχει, δεν υπάρχει πραγματικά όπως το αντιλαμβανόμαστε»
ή 1+0=0 

 Άρα ότι υπάρχει ως πραγματικότητα και  το αντιλαμβανόμαστε, δεν υπάρχει αληθινά όπως το αντιλαμβανόμαστε, είναι μια  αποσπασματική αλήθεια, μια πλάνη μας, άρα ο θάνατος και η γέννηση δεν είναι όπως τα αντιλαμβανόμαστε.
Εδώ κολλάει το «έν οίδα ότι ουδέν οίδα» του Σωκράτη

2. Νόμος της αντιφάσεως: «τίποτε δε μπορεί να υπάρχει και να μην υπάρχει ταυτόχρονα»

Εναλλακτικά:

2. Νόμος της  συμφάσεως: « Όλα μπορούν να υπάρχουν και να μην υπάρχουν ταυτόχρονα»
0=1
Άρα όλα  μπορούν να είναι απόψεις ενός ευρύτερου όντος κι ο τρόπος που τις αντιλαμβανόμαστε μας οδηγεί στη πλάνη.

Αν αυτό το ευρύτερο ον το πούμε Όλον και τα ορατά και αόρατα όντα απλές απόψεις του, αυτές που λέμε χώρο, χρόνο, ενέργεια, ύλη, ποσότητες, ποιότητες, τρόπους, και αιτίες. 
Δεν θα πρέπει να σκεφτόμαστε τότε σε  συνθήκες όλου, 
και διαρκούς εναλλαγής του, μιας νεφελώδους κατάστασης όπως γίνεται στο αστρικό συμπάν και το μικρόκοσμο παράλληλα; 
Εδώ κολλάει το «τα πάντα ρει» του Ηράκλειτου.

3. Νόμος του αποκλεισμένου τρίτου: «κάθε πράγμα πρέπει ή να υπάρχει ή να μην υπάρχει (δεν χωράει τρίτο)»

Εναλλακτικά :

3. Νόμος του μη αποκλειόμενου τρίτου: «κάθε πράγμα πρέπει ή να υπάρχει ή να μην υπάρχει ή μπορεί να υπάρχει και να μην υπάρχει.»
1-1=1
Η ύπαρξη και η ανυπαρξία έχει να κάνει με το πώς το αντιλαμβανόμαστε εμείς.
Εδώ κολλάει το «πάντων χρημάτων  μέτρον άνθρωπος» του Πρωταγόρα

Και οι τρεις νόμοι μαζί μπορούν να αντικατασταθούν από έναν το Νόμο της Πλάνης:

«Ύπαρξη και ανυπαρξία είναι αυτό  που αντιλαμβανόμαστε  από τα μέρη του όλου και αποτελεί απλά μια πλανεμένη αποσπασματική θεώρηση του, επιβεβλημένη από τη φύση μας».  
Καταλαβαίνουμε το όλο μερικώς άρα ατελώς, είναι επομένως μια πλάνη του νου.
1<1
Αυτοί οι νόμοι είναι δείγματα αυταπόδεικτων λογικών αρχών οι μεν, και αυταπόδεικτα παράλογων αρχών οι δε, αλλά στη πραγματικότητα δεν είναι πιο θεμελιώδεις ή πιο αυταπόδεικτες από διάφορες άλλες απλές αρχές, λόγου χάριν εκείνη που λέει πως :

"εκείνο που προκύπτει από μιαν αληθινή προϋπόθεση είναι αληθινό".
αν το αντιστρέψουμε γίνεται:

"εκείνο που προκύπτει από μιαν αληθινή προϋπόθεση είναι ψεύτικο".1-1 διαφορετκό του 0


Τι είναι καλύτερο τώρα να ξέρουμε πως δεν ξέρουμε ή να νομίζουμε πως κάτι ξέρουμε;

Το «μη χείρον βέλτιστον» 
εξαρτάται από το πότε είναι καλύτερο το ένα και πότε το άλλο.
Διαπιστώνω πως στη ζωή πρέπει ενίοτε να νομίζουμε το ένα και ενίοτε το άλλο.
Και τα δύο είναι χρήσιμα πάντως αφού και τα δύο είναι σίγουρα.
Χρειαζόμαστε στη ζωή μας τη σιγουριά  
Καταλήγουμε στον εν οιδα ότι ουδέν οίδα με σιγουριά και φυσικά και μεταφυσικά

Κάθε γνώση στηρίζεται στην εμπειρία προσωπική άμεση ή έμμεση αφού τίποτε δε μπορεί να γίνει κατανοητό παρά μόνο με τη βοήθεια της εμπειρίας.

Η κοινωνία των ανθρώπων είναι που λειτουργεί με μια συλλογική μνήμη, τόσο  ιστορική όσο και  εκφραστική που μεταφέρεται στο τρόπο που εκφραζόμαστε και επομένως στο τρόπο που σκεπτόμαστε.
Είναι αυτή που δημιουργεί την αθέατη έμμεση  εκ των προτέρων γνώση –a priori-.
Αυτή η εκ των προτέρων γνώση δημιουργεί πεποιθήσεις και νοοτροπίες ισχυρές όσο και τα ένστικτα στα ζώα.

Σκεφτείτε  όμως μια κοινωνία που θα προέκρινε και το Νόμο της Πλάνης. 
Θα κατανοούσαν όλοι άμεσα πως ότι υπερβολικό κάνουν είναι μάταιο. 
Θα κατανοούσαν όλοι πως ότι χτίζουν χτίζεται στην άμμο για τούτο πρέπει να μην είναι πιο μεγάλο από όσο χρειάζεται. 

Που ακριβώς συναντάται η εκ των προτέρων γνώση;
Μα στη λογική τα καθαρά μαθηματικά την ηθική, σε όλες τις δομές σκέψεως που επηρεάζουν τη δράση.

Το σπουδαιότερο παράδειγμα μη λογικής εκ των προτέρων  γνώσης  είναι η γνώση σε σχέση με τις ηθικές αξίες. Μιλώ για τις κρίσεις σχετικά με το ποια πράγματα είναι από τη φύση τους πιο επιθυμητά, και ποια πράγματα φέρουν την αξία τους εσωτερικά. 

Γενικά αυτού του είδους η φιλοσοφική ανάλυση είναι εξαιρετικά δύσκολη και δυσνόητη και απασχόλησε για τούτο τα μεγαλύτερα μυαλά της ανθρωπότητας. Τη βάση αυτής της διερεύνησης πάντως έθεσε ο Κάντ[1724-1804] φέρνοντας στο προσκήνιο τα ζητήματα αυτά.

πως είναι δυνατή η εκ των προτέρων γνώση;
Η εκ των προτέρων γνώση είναι πολύ σημαντικό να γίνει συνειδητή ώστε να γνωρίζουμε τον τρόπο που σκεπτόμαστε εμείς και οι άλλοι προσπαθώντας να βγάζουμε από το νου τα παραμορφωτικά φίλτρα.

Με τη βοήθεια όλων και όχι μόνο των καλύτερων μυαλών της ανθρωπότητας έχουμε κάποια εργαλεία νοητικά που μεταδίδονται από γενιά σε γενιά εμπλουτιζόμενα και εξελισσόμενα σαν δομές.
Ομιλώ :
α.για την γραμματική-συντακτική δομή των περιγραφών, ορισμών και εννοιών κάθε γλώσσας, 
β.για τη λογική δομή των σκέψεων, 

γ.για τη μαθηματική δομή του παντός, και μέσω αυτών 
τη χημική δομή του κόσμου, 
τη φυσική δομή του κόσμου, 
τη βιολογική δομή, και τους άλλους κλάδους αυτού που κοντολογίς  λέμε Επιστήμη και είναι οι δομές που έχουμε ξεκαθαρίσει ως τώρα.
Ώστε:
Επιστήμη είναι το σύνολο των ξεκαθαρισμένων δομών του κόσμου.


Οι βασικές δομές της Επιστήμης παρέχουν τη δομή του κόσμου που μπορούμε να αντιληφθούμε και με τη σειρά τους συσσωματώνονται στη γλώσσα και περνάνε έμμεσα κι ασυνείδητα στο νέο αδιαμόρφωτο νου του κάθε βρέφους σαν πρωτογενές υλικό- εργαλείο κατανόησης και δημιουργίας σκέψεως μέσω της γλώσσας που μαθαίνει ως χρηστικό μηχανισμό για να μπορεί να εκφραστεί .Κατ’ αυτό το τρόπο ο νέος μαθαίνει όχι πώς να λέει το κάθε τι αλλά και τι να λέει λίγο πολύ.
Το ρήμα, το ουσιαστικό, το επίθετο, κλπ είναι δομές της σκέψης που περιγράφουν το σύμπαν επομένως κατ’ αναλογία δομές του σύμπαντος. 
Η κατανόηση όπως και η περιγραφή του κόσμου και των φαινομένων του στηρίζεται στην αρχή της αναλογίας το αποδεικνύουν έννοιες, όπως και τα γραμματικά τεχνάσματα: η παρομοίωση, η μεταφορά, αλλά και τεχνικές επεξεργασίας κειμένων όπως το νόημα, και η περίληψη. 
Ο νέος άνθρωπος μεγαλώνοντας μπορεί να συνεισφέρει σε αυτό το υλικό να γκρεμίσει το σαθρό και να χτίσει νέο. Αυτό το λέμε εμπειρία σκέψη αλλά και έρευνα και φιλοσοφία. Βεβαίως μπορεί να κάνει χρήση του υπάρχοντος  ως απλός χρήστης ή ως επιστήμονας-γνώστης, οπότε συμμετέχει έμμεσα στην  διάδοση του και άρα στην εξέλιξη του.

Η εκ των προτέρων γνώση είναι για παράδειγμα η απλή αριθμητική και κάθε μαθηματική σχέση: «το δύο και δύο μας κάνουν τέσσερα» όπου χωρίς να ξέρουμε συγκεκριμένα για τι είδους δύο και δύο [αντικείμενα, ζώα πρόσωπα κλπ] μιλάμε είμαστε σίγουροι πως εφόσον είναι ομοειδή είναι τέσσερα του ίδιου είδους.
Μιλώντας γενικά καλύπτουμε κάθε επιμέρους  συγκεκριμένο και κάθε δοκιμή σε συγκεκριμένο γίνεται άμεσα για να πεισθεί κανείς.
Έτσι είναι και οι υπόλοιπες δομές που δίνουν γενικές προτάσεις με γενική εφαρμογή σε συγκεκριμένα πεδία.
Όπως είδαμε πάντως νωρίτερα μέσω του Νόμου της Πλάνης αυτά που νομίζουμε πως ξέρουμε είναι πραγματικά ανύπαρκτα.
Άρα οι γενικεύσεις και τα υπόλοιπα είναι απλά βοηθήματα από κείνα που λέμε πως χρειάζονται μεν, αλλά στηρίζονται στην άμμο της ατελούς αντίληψης του κόσμου. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου